Kamakailan lamang ay pinagkaguluhan ang fashion show na may pamagat na The Naked Truth. Itinanghal dito ang ilang bagong produktong underwear ng Bench. Syempre, patok na patok ito sa mga kabataan. Pinatingkad ito ng pagpaparada sa mga hubad na katawan ng mga modelo (mga seksing babae't lalaki).
Hindi magkamayaw ang mga pumila at bumili ng tiket para lamang masaksihan ang mga hinahangaang modelo. Halos pumantay ang eksena sa phenomenon ng pista ng Poong Nazareno sa dami ng namamanata na nagnanais makita at makahaplos man lamang sa hubad na katawan.
Kung sa pista ng Poong Nazareno ay mayroong siksikan at gitgitan maipunas man lamang ang panyo sa imahe, sa The Naked Truth ay ganoon din. Sa parehong okasyon, nandoon ang pagpupursige.
Marami nang pag-aaral ang nagawa tungkol sa okasyon ng pista ng Poong Nazareno. Lumabas na mayaman ang okasyong ito sa mga sayn (sign) na kapupulutan ng mga konseptong panlipunan. Hindi rin naman siguro malayo na mayaman din sa sayn ang okasyong The Naked Truth na pwedeng kapulutan ng mga konseptong panlipunan.
Lutang na lutang sa nasabing okasyon ang "kultura ng pagsalat". Halos hindi magkamayaw ang pagnanais ng mga manonood na masalat ang mga modelo. Makikita ito sa mga taong nabigyan ng pagkakataong makaakyat sa entablado para mainterview. Carpe Diem (o seize the day) ang peg para makasalat. Kung sa Quiapo ay sa Poon, sa Araneta Coliseum naman ay sina Van Opstal at Ellen Adarna.
Ngayon, ano ba ang ibig sabihin ng "pagsalat". Ang pagsalat ay hindi padaplis. Isa itong paglapat sa PABALAT na tumatagos naman sa NILALAMAN.
Kapag sinabing "nasalat ko ang pyesa ng mahjong" nangangahulugan itong lumapat ang iyong pandama sa pabalat pyesa. Hindi lang dun natatapos sapagkat ang layunin ng pagsalat ay upang madama (at maunawaan) ang mismong nilalaman.
Samakatuwid, lumalampas sa pandama at umaabot sa pag-unawa ang pangyayari ng pagsalat. Kaya nga siguro kapag sinabing "na-touch ako sa sermon ng pari" ibig sabihin ikaw ay naliwanagan. Nanuot ito sa iyong kalooban.
Kung gayon, kung talagang mauunawaan natin ang kultura ng pagsalat, malaki ang maitutulong nito sa ating lipunan. Kailangang damihan pa natin ang ating pagsalat.
Ang mga taong gobyerno, halimbawa, ay hindi pwedeng puro padaplis lamang sa kanilang pag-alam ng pangangailangan ng taumbayan. Kailangan nilang salatin ang tunay na kalagayan. Kailangan nilang damhin nang mas malaliman ang pabalat ng mga problema upang mas maunawaan ang nararapat na solusyon.
Lumalabas ngayon na ang "naked truth" ay kulang pa tayo sa matinong kultura ng pagsalat. Ano ang dahilan ng magagaling nating lingkod-bayan at mistulang kulang ang pagnanasa (desire) nilang sumalat o magpasalat? Anong klaseng lipunan itong tumitingin lamang sa pabalat at kulang na kulang sa pagsalat? May magagawa ba tayo dito upang kahit paano naman ay umangat ang kalagayan ng mga "salat". ;)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento