Noong bata pa ako, sumikat ang kantang "Lakas Tama". Ang rakistang banda noong 90's na Siakol ang nagpasikat nito. Punk ang tugtugan nila kaya patok sa kabataan noon (hindi pa naman ganoong katanda ngayon). Bulag daw ang pag-ibig, sabi ng kanta.
Bakit kaya nga sinasabing bulag ang pag-ibig? Ang dami nang taong naging mangingibig, nananatili pa rin naman ang kanilang paningin. Pero, bakit kalimitang sinasabi pa rin na bulag ito?
Ngayong ako ay nag-asawa, saka ko lamang naunawaan ang matandang kasabihan. Hindi naman sa walang nakikita talaga ang taong umiibig (hindi talagang bulag). Mas mainam sigurong sabihing mas kakaiba ang nakikita ng taong umiibig.
Nakikita ng mapanlait na mundo ang katabaan ng isang tao. Pero, sa isang taong umiibig "healthy" lamang siya. O di kaya para sa ibang tao, ulikba o nognog ang kulay ng balat ng isang tao. Pero, sa taong umiibig kumukutikutitap pa rin ang tingin niya dito.
Hindi naman sa hindi nakikita ng taong nagmamahal ang katakawan ng minamahal niya. Sa halip, ang nakikita niya ay ang pagiging "magana nitong kumain". Kaya hindi totoong "bulag" o walang nikikita ang taong nagmamahal. Sa tingin ko, maraming nakikita ang taong nagmamahal na hindi nakikita ng taong hindi "lakas tama".
Isang taon na rin kaming kasal (December 28) ng pinakamamahal ko at siyang nag-iisang dahilan. Buti na lamang at bumili ako ng maraming gayuma sa Quiapo. Sabi pa noong binilhan ko, dagdagan ko pa raw ng helmet para hindi matauhan kung mauntog. Lokong mama yun! Hehe! Sapat na siguro ang ilusyon at magic ng pag-ibig para makita niya ang "Emmanuel de Leon" sa akin na hindi marahil nakikita ng ibang tao.
Maraming salamat, Hun, sa walang kondisyong pagmamahal. Salamat sa pagbibigay mo kay Elle sa buhay ko. Mamahalin kita habang ako ay ako at ikaw ay ikaw. Ang pag-ibig ko sa iyo ay gustong magpatunay na mayroong FOREVER. Tiwala lang. :)
Happy anniversary, Hun! Hindi ko maipapangako ang isang marangyang buhay, isang magandang lahi lamang. Hehe! MAHAL KITA!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento